luukuttanut
Suomi[muokkaa]
Verbi[muokkaa]
luukuttanut
- (taivutusmuoto) aktiivin partisiipin perfekti verbistä luukuttaa
Taivutus
| Taivutus | ||
|---|---|---|
| sijamuoto | yksikkö | monikko |
| kieliopilliset sijamuodot | ||
| nominatiivi | luukuttanut | luukuttaneet |
| genetiivi | luukuttaneen | luukuttaneiden luukuttaneitten |
| partitiivi | luukuttanutta | luukuttaneita |
| akkusatiivi | luukuttanut; luukuttaneen | luukuttaneet |
| sisäpaikallissijat | ||
| inessiivi | luukuttaneessa | luukuttaneissa |
| elatiivi | luukuttaneesta | luukuttaneista |
| illatiivi | luukuttaneeseen | luukuttaneisiin luukuttaneihin |
| ulkopaikallissijat | ||
| adessiivi | luukuttaneella | luukuttaneilla |
| ablatiivi | luukuttaneelta | luukuttaneilta |
| allatiivi | luukuttaneelle | luukuttaneille |
| muut sijamuodot | ||
| essiivi | luukuttaneena | luukuttaneina |
| translatiivi | luukuttaneeksi | luukuttaneiksi |
| abessiivi | luukuttaneetta | luukuttaneitta |
| instruktiivi | – | luukuttanein |
| komitatiivi | – | luukuttaneine |