singulatiivi
Suomi[muokkaa]
Substantiivi[muokkaa]
singulatiivi (5)
- (kirjallisuudentutkimus) kerran tapahtuvan kertominen kerran
Taivutus[muokkaa]
Taivutus | ||
---|---|---|
sijamuoto | yksikkö | monikko |
kieliopilliset sijamuodot | ||
nominatiivi | singulatiivi | singulatiivit |
genetiivi | singulatiivin | singulatiivien (singulatiivein) |
partitiivi | singulatiivia | singulatiiveja |
akkusatiivi | singulatiivi; singulatiivin |
singulatiivit |
sisäpaikallissijat | ||
inessiivi | singulatiivissa | singulatiiveissa |
elatiivi | singulatiivista | singulatiiveista |
illatiivi | singulatiiviin | singulatiiveihin |
ulkopaikallissijat | ||
adessiivi | singulatiivilla | singulatiiveilla |
ablatiivi | singulatiivilta | singulatiiveilta |
allatiivi | singulatiiville | singulatiiveille |
muut sijamuodot | ||
essiivi | singulatiivina | singulatiiveina |
translatiivi | singulatiiviksi | singulatiiveiksi |
abessiivi | singulatiivitta | singulatiiveitta |
instruktiivi | – | singulatiivein |
komitatiivi | – | singulatiiveine- + omistusliite |
vartalot | ||
vokaalivartalo | singulatiivi- | |
heikko vartalo | - | |
vahva vartalo | - | |
konsonantti- vartalo |
- |
Käännökset[muokkaa]
1. kirjallisuudentutkimuksessa
|
Liittyvät sanat[muokkaa]
Yläkäsitteet[muokkaa]
Vieruskäsitteet[muokkaa]
Aiheesta muualla[muokkaa]
- singulatiivi Tieteen termipankissa