luukuttava
Suomi[muokkaa]
Verbi[muokkaa]
luukuttava
- (taivutusmuoto) aktiivin partisiipin preesens verbistä luukuttaa
Taivutus
| Taivutus | ||
|---|---|---|
| sijamuoto | yksikkö | monikko |
| kieliopilliset sijamuodot | ||
| nominatiivi | luukuttava | luukuttavat |
| genetiivi | luukuttavan | luukuttavien (luukuttavain) |
| partitiivi | luukuttavaa | luukuttavia |
| akkusatiivi | luukuttava; luukuttavan | luukuttavat |
| sisäpaikallissijat | ||
| inessiivi | luukuttavassa | luukuttavissa |
| elatiivi | luukuttavasta | luukuttavista |
| illatiivi | luukuttavaan | luukuttaviin |
| ulkopaikallissijat | ||
| adessiivi | luukuttavalla | luukuttavilla |
| ablatiivi | luukuttavalta | luukuttavilta |
| allatiivi | luukuttavalle | luukuttaville |
| muut sijamuodot | ||
| essiivi | luukuttavana | luukuttavina |
| translatiivi | luukuttavaksi | luukuttaviksi |
| abessiivi | luukuttavatta | luukuttavitta |
| instruktiivi | – | luukuttavin |
| komitatiivi | – | luukuttavine |