Liite:Verbitaivutus/saksa/auflösen

Wikisanakirjasta
Nominaalimuodot
infinitiivi auflösen
partisiipin preesens auflösend [luo]
partisiipin perfekti aufgelöst [luo]
apuverbi haben
Persoonamuodot
indikatiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. päälauseessa: löse auf
sivulauseessa: auflöse [luo]
päälauseessa: lösen auf
sivulauseessa: auflösen
1. päälauseessa: löste auf
sivulauseessa: auflöste [luo]
päälauseessa: lösten auf
sivulauseessa: auflösten [luo]
1. haben aufgelöst haben aufgelöst 1. hatte aufgelöst hatten aufgelöst
2. päälauseessa: lösst auf
sivulauseessa: auflösst [luo]
päälauseessa: löst auf
sivulauseessa: auflöst
2. päälauseessa: löstest auf
sivulauseessa: auflöstest [luo]
päälauseessa: löstet auf
sivulauseessa: auflöstet [luo]
2. hast aufgelöst habt aufgelöst 2. hattest aufgelöst hattet aufgelöst
3. päälauseessa: löst auf
sivulauseessa: auflöst [luo]
päälauseessa: lösen auf
sivulauseessa: auflösen
3. päälauseessa: löste auf
sivulauseessa: auflöste
päälauseessa: lösten auf
sivulauseessa: auflösten
3. hat aufgelöst haben aufgelöst 3. hatte aufgelöst hatten aufgelöst
konjunktiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. päälauseessa: löse auf
sivulauseessa: auflöse
päälauseessa: lösen auf
sivulauseessa: auflösen
1. päälauseessa: löste auf
sivulauseessa: auflöste
päälauseessa: lösten auf
sivulauseessa: auflösten
1. habe aufgelöst haben aufgelöst 1. hätte aufgelöst hätten aufgelöst
2. päälauseessa: lösest auf
sivulauseessa: auflösest [luo]
päälauseessa: löset auf
sivulauseessa: auflöset [luo]
2. päälauseessa: löstest auf
sivulauseessa: auflöstest
päälauseessa: löstet auf
sivulauseessa: auflöstet
2. habest aufgelöst habet aufgelöst 2. hättest aufgelöst hättet aufgelöst
3. päälauseessa: löse auf
sivulauseessa: auflöse
päälauseessa: lösen auf
sivulauseessa: auflösen
3. päälauseessa: löste auf
sivulauseessa: auflöste
päälauseessa: lösten auf
sivulauseessa: auflösten
3. habe aufgelöst haben aufgelöst 3. hätte aufgelöst hätten aufgelöst
imperatiivi
pers. yks. mon.
1. lösen wir auf
2. lös(e)[luo] auf (epämuodollinen)
lösen Sie auf (muodollinen)
löst auf (epämuodollinen)
lösen Sie auf (muodollinen)
3. löse er/sie/es auf lösen sie auf