uručiti

Kroaatti

urúčiti (yks. 1. ùrūčīm) (perfektiivinen) (imperfektiivinen uručívati)

Verbin uručiti taivutus

Infinitiivi	Preteritin adverbi	Gerundi
uručiti	uručivši	–

Aikamuoto	Yksikkö			Monikko
Aikamuoto	1. pers.	2. pers.	3. pers.	1. pers.	2. pers.	3. pers.
Preesens	uručim	uručiš	uruči	uručimo	uručite	uruče
Aoristi	uručih	uruči		uručismo	uručiste	uručiše
Imperatiivi	–	uruči	–	uručimo	uručite	–
Aktiivin partisiipin perfekti	uručio m. uručila f. uručilo n.			uručili m. uručile f. uručila n.
Passiivin partisiipin perfekti	uručen m. uručena f. uručeno n.			uručeni m. uručene f. uručena n.