lukema

Wikisanakirjasta

Suomi[muokkaa]

Substantiivi[muokkaa]

lukema (10)

  1. mittarin tms. osoittama luku

Ääntäminen[muokkaa]

  • IPA: /ˈlukemɑ/
  • tavutus: lu‧ke‧ma

Taivutus[muokkaa]

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi lukema lukemat
genetiivi lukeman lukemien
(lukemain)
partitiivi lukemaa lukemia
akkusatiivi lukema;
lukeman
lukemat
sisäpaikallissijat
inessiivi lukemassa lukemissa
elatiivi lukemasta lukemista
illatiivi lukemaan lukemiin
ulkopaikallissijat
adessiivi lukemalla lukemilla
ablatiivi lukemalta lukemilta
allatiivi lukemalle lukemille
muut sijamuodot
essiivi lukemana lukemina
translatiivi lukemaksi lukemiksi
abessiivi lukematta lukemitta
instruktiivi lukemin
komitatiivi lukemine-
+ omistusliite
vartalot
vokaalivartalo lukema-
heikko vartalo -
vahva vartalo -
konsonantti-
vartalo
-

Käännökset[muokkaa]

Liittyvät sanat[muokkaa]

Yhdyssanat[muokkaa]

hellelukema, huippulukema, kompassilukema, mittarilukema, pakkaslukema, peruslukema, pohjalukema

Verbi[muokkaa]

lukema

  1. (taivutusmuoto) agenttipartisiippi verbistä lukea

Taivutus[muokkaa]

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi lukema lukemat
genetiivi lukeman lukemien
(lukemain)
partitiivi lukemaa lukemia
akkusatiivi lukema;
lukeman
lukemat
sisäpaikallissijat
inessiivi lukemassa lukemissa
elatiivi lukemasta lukemista
illatiivi lukemaan lukemiin
ulkopaikallissijat
adessiivi lukemalla lukemilla
ablatiivi lukemalta lukemilta
allatiivi lukemalle lukemille
muut sijamuodot
essiivi lukemana lukemina
translatiivi lukemaksi lukemiksi
abessiivi lukematta lukemitta
instruktiivi lukemin
komitatiivi lukemine
vartalot
vokaalivartalo {{{vart.vok}}}
heikko vartalo {{{vart.heik}}}
vahva vartalo {{{vart.vah}}}
konsonantti-
vartalo
{{{vart.kons}}}