reilaaja

Wikisanakirjasta

Suomi[muokkaa]

Substantiivi[muokkaa]

reilaaja (10)

  1. henkilö, joka reilaa, interreilaaja

Ääntäminen[muokkaa]

  • IPA: /ˈrei̯lɑːjɑ/
  • tavutus: rei‧laa‧ja

Taivutus[muokkaa]

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi reilaaja reilaajat
genetiivi reilaajan reilaajien
(reilaajain)
partitiivi reilaajaa reilaajia
akkusatiivi reilaaja;
reilaajan
reilaajat
sisäpaikallissijat
inessiivi reilaajassa reilaajissa
elatiivi reilaajasta reilaajista
illatiivi reilaajaan reilaajiin
ulkopaikallissijat
adessiivi reilaajalla reilaajilla
ablatiivi reilaajalta reilaajilta
allatiivi reilaajalle reilaajille
muut sijamuodot
essiivi reilaajana reilaajina
translatiivi reilaajaksi reilaajiksi
abessiivi reilaajatta reilaajitta
instruktiivi reilaajin
komitatiivi reilaajine-
+ omistusliite
vartalot
vokaalivartalo reilaaja-
heikko vartalo -
vahva vartalo -
konsonantti-
vartalo
-

Käännökset[muokkaa]

Aiheesta muualla[muokkaa]