juurtuva
Suomi[muokkaa]
Verbi[muokkaa]
juurtuva
- (taivutusmuoto) aktiivin partisiipin preesens verbistä juurtua
Taivutus
Taivutus | ||
---|---|---|
sijamuoto | yksikkö | monikko |
kieliopilliset sijamuodot | ||
nominatiivi | juurtuva | juurtuvat |
genetiivi | juurtuvan | juurtuvien (juurtuvain) |
partitiivi | juurtuvaa | juurtuvia |
akkusatiivi | juurtuva; juurtuvan | juurtuvat |
sisäpaikallissijat | ||
inessiivi | juurtuvassa | juurtuvissa |
elatiivi | juurtuvasta | juurtuvista |
illatiivi | juurtuvaan | juurtuviin |
ulkopaikallissijat | ||
adessiivi | juurtuvalla | juurtuvilla |
ablatiivi | juurtuvalta | juurtuvilta |
allatiivi | juurtuvalle | juurtuville |
muut sijamuodot | ||
essiivi | juurtuvana | juurtuvina |
translatiivi | juurtuvaksi | juurtuviksi |
abessiivi | juurtuvatta | juurtuvitta |
instruktiivi | – | juurtuvin |
komitatiivi | – | juurtuvine |