fonologia

Wikisanakirjasta
Wikipedia
Katso artikkeli Fonologia Wikipediassa, vapaassa tietosanakirjassa.
Katso myös: fonología, fonológia

Suomi[muokkaa]

Substantiivi[muokkaa]

fonologia (12)[1]

  1. (kielitiede) äänneoppi, kielitieteen haara, joka tutkii foneemeja

Ääntäminen[muokkaa]

  • IPA: /ˈfonoˌlogiɑ/
  • tavutus: fo‧no‧lo‧gi‧a

Taivutus[muokkaa]

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi fonologia fonologiat
genetiivi fonologian fonologioiden
fonologioitten
(fonologiain)
partitiivi fonologiaa fonologioita
akkusatiivi fonologia;
fonologian
fonologiat
sisäpaikallissijat
inessiivi fonologiassa fonologioissa
elatiivi fonologiasta fonologioista
illatiivi fonologiaan fonologioihin
ulkopaikallissijat
adessiivi fonologialla fonologioilla
ablatiivi fonologialta fonologioilta
allatiivi fonologialle fonologioille
muut sijamuodot
essiivi fonologiana fonologioina
translatiivi fonologiaksi fonologioiksi
abessiivi fonologiatta fonologioitta
instruktiivi fonologioin
komitatiivi fonologioine-
+ omistusliite
vartalot
vokaalivartalo fonologia-
heikko vartalo -
vahva vartalo -
konsonantti-
vartalo
-

Käännökset[muokkaa]

Liittyvät sanat[muokkaa]

Aiheesta muualla[muokkaa]

Viitteet[muokkaa]

  1. Kotimaisten kielten keskuksen Nykysuomen sanalista v. 1 (lataussivu): taivutustyyppi 12