Liite:Verbitaivutus/saksa/anmuten

Wikisanakirjasta
Nominaalimuodot
infinitiivi anmuten
partisiipin preesens anmutend[luo]
partisiipin perfekti angemutet[luo]
apuverbi haben
Persoonamuodot
indikatiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. päälauseessa: mute an
sivulauseessa: anmute [luo]
päälauseessa: muten an
sivulauseessa: anmuten
1. päälauseessa: mutete an
sivulauseessa: anmutete[luo]
päälauseessa: muteten an
sivulauseessa: anmuteten [luo]
1. haben angemutet haben angemutet 1. hatte angemutet hatten angemutet
2. päälauseessa: mutest an
sivulauseessa: anmutest [luo]
päälauseessa: mutet an
sivulauseessa: anmutet
2. päälauseessa: mutetest an
sivulauseessa: anmutetest[luo]
päälauseessa: mutetet an
sivulauseessa: anmutetet [luo]
2. hast angemutet habt angemutet 2. hattest angemutet hattet angemutet
3. päälauseessa: mutet an
sivulauseessa: anmutet [luo]
päälauseessa: muten an
sivulauseessa: anmuten
3. päälauseessa: mutete an
sivulauseessa: anmutete
päälauseessa: muteten an
sivulauseessa: anmuteten
3. hat angemutet haben angemutet 3. hatte angemutet hatten angemutet
konjunktiivi
preesens imperfekti perfekti pluskvamperfekti
pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon. pers. yks. mon.
1. päälauseessa: mute an
sivulauseessa: anmute
päälauseessa: muten an
sivulauseessa: anmuten
1. päälauseessa: mutete an
sivulauseessa: anmutete
päälauseessa: muteten an
sivulauseessa: anmuteten
1. habe angemutet haben angemutet 1. hätte angemutet hätten angemutet
2. päälauseessa: mutest an
sivulauseessa: anmutest
päälauseessa: mutet an
sivulauseessa: anmutet
2. päälauseessa: mutetest an
sivulauseessa: anmutetest
päälauseessa: mutetet an
sivulauseessa: anmutetet
2. habest angemutet habet angemutet 2. hättest angemutet hättet angemutet
3. päälauseessa: mute an
sivulauseessa: anmute
päälauseessa: muten an
sivulauseessa: anmuten
3. päälauseessa: mutete an
sivulauseessa: anmutete
päälauseessa: muteten an
sivulauseessa: anmuteten
3. habe angemutet haben angemutet 3. hätte angemutet hätten angemutet
imperatiivi
pers. yks. mon.
1. muten wir an
2. mut(e)[luo] an (epämuodollinen)
muten Sie an (muodollinen)
mutet an (epämuodollinen)
muten Sie an (muodollinen)
3. mute er/sie/es an muten sie an