takkuilu

Wikisanakirjasta

Suomi[muokkaa]

Substantiivi[muokkaa]

takkuilu (2)

  1. takkuileminen

Ääntäminen[muokkaa]

  • IPA: /ˈt̪ɑkːui̯lu/
  • tavutus: tak‧kui‧lu

Taivutus[muokkaa]

Taivutus
sijamuoto yksikkö monikko
kieliopilliset sijamuodot
nominatiivi takkuilu takkuilut
genetiivi takkuilun takkuilujen
takkuiluiden
takkuiluitten
partitiivi takkuilua takkuiluita
takkuiluja
akkusatiivi takkuilu;
takkuilun
takkuilut
sisäpaikallissijat
inessiivi takkuilussa takkuiluissa
elatiivi takkuilusta takkuiluista
illatiivi takkuiluun takkuiluihin
ulkopaikallissijat
adessiivi takkuilulla takkuiluilla
ablatiivi takkuilulta takkuiluilta
allatiivi takkuilulle takkuiluille
muut sijamuodot
essiivi takkuiluna takkuiluina
translatiivi takkuiluksi takkuiluiksi
abessiivi takkuilutta takkuiluitta
instruktiivi takkuiluin
komitatiivi takkuiluine-
+ omistusliite
vartalot
vokaalivartalo takkuilu-
heikko vartalo -
vahva vartalo -
konsonantti-
vartalo
-

Käännökset[muokkaa]

Aiheesta muualla[muokkaa]